Μπορεί ένα συμπλήρωμα βιταμινών, ιχνοστοιχείων και μετάλλων να βοηθήσει στην απώλεια βάρους;

Διάφορες ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά (βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία) μπορούν να διαταράξουν τον ενεργειακό μεταβολισμό του σώματος, επηρεάζοντας τα επίπεδα όρεξης (βιταμίνη B6, Βιταμίνη C), την οξείδωση των υδατανθράκων και τον καταβολισμό του λίπους στα μιτοχόνδρια (Βιταμίνη Β1, Β2, Β6, Β12) κ.α.

Σε προηγούμενο άρθρο μελετήσαμε ένα παράδειγμα όπου η έλλειψη σε βιταμίνη C και βιταμίνη Β6 μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των επιπέδων όρεξης, λόγω πιθανής μείωσης της συγκέντρωσης σεροτονίνης στο αίμα, ενώ παρατηρήσαμε πως τα χαμηλά επίπεδα φολλικού οξέος σχετίζονται με την παχυσαρκία. 

Μια ισορροπημένη διατροφή θα μπορούσε θεωρητικά να καλύψει το σύνολο των ημερήσιων μικροθρεπτικών συστατικών που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του οργανισμού μας.

Ωστόσο, κατά την περίοδο μια προσπάθειας απώλειας βάρους, όπου η πρόσληψη θερμίδων και μικροθρεπτικών συστατικών τείνει να είναι ανεπαρκής, γεννάται το ερώτημα κατά πόσο η συμπλήρωση μικροθρεπτικών συστατικών θα είχε κάποιο όφελος στον ενεργειακό μεταβολισμό και τη διαχείριση του σωματικού βάρους.

Συμπλήρωμα βιταμινών, μετάλλων και ιχνοστοιχείων στην απώλεια βάρους (RDΒCT study)

Η μεθοδολογία της έρευνας

Μια μικρή μελέτη που αναρτήθηκε στην εφημερίδα British Journal of Nutrition το 2008 δε βρήκε διαφορά στην απώλεια βάρους ανάμεσα στους συμμετέχοντες που έλαβαν ένα συμπλήρωμα διατροφής με μικροθρεπτικά συστατικά (βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία) και στα άτομα που δεν το έλαβαν.

Συγκεκριμένα, μελετήθηκε η επίδραση της λήψης ενός συμπληρώματος μικροθρεπτικών συστατικών στο σωματικό βάρος, τις ημερήσιες ενεργειακές καύσεις (TDEE) και τα επίπεδα όρεξης 45 παχύσαρκων ατόμων,

τα οποία ακολούθησαν μια υποθερμιδική δίαιτα (έλλειμα 700 θερμίδων) για 15 εβδομάδες και διαχωρίστηκαν σε ένα γκρουπ το οποίο μαζί με τη δίαιτα έλαβε και ένα απλό συμπλήρωμα μικροθρεπτικών και σε ένα γκρουπ το οποίο ακολούθησε μόνο τη δίαιτα, χωρίς το συμπλήρωμα αυτό.

Τα αποτελέσματα του συμπληρώματος στην απώλεια βάρους

Παρότι παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική μείωση του σωματικού βάρους και στα δυο γκρουπ που έλαβαν τη χορηγούμενη διατροφή (P < 0·001), δε φάνηκε κάποια σημαντική διαφορά στην απώλεια βάρους ανάμεσα στα άτομα που έλαβαν η όχι το συμπλήρωμα διατροφής.

Επίσης δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στις ημερήσιες ενεργειακές καύσεις, στον ΔΜΣ, στη λιπώδη μάζα και την οξείδωση του λίπους ανάμεσα στις δυο ομάδες της παρέμβασης.

Ωστόσο, αναδείχθηκε μια στατιστικά σημαντική μείωση των επιπέδων όρεξης των γυναικών οι οποίες λάμβαναν το συμπλήρωμα διατροφής, μέσω καταγραφής της μειωμένης επιθυμίας τους για φαγητό, της μειωμένης πείνας και προσδοκώμενης κατανάλωσης φαγητού (αξιολόγηση της AUC).

Η μέτρηση των επιπέδων όρεξης πραγματοποιήθηκε μέσω ενός επικυρωμένου ερωτηματολόγιου καταγραφής διατροφικών συνηθειών (Three-Factor Eating Questionnaire), συμπληρωματικά με ένα ερωτηματολόγιο το οποίο εκτιμούσε την επιθυμία του ατόμου για φαγητό και τα επίπεδα πείνας και κορεσμού έπειτα από την κατανάλωση ενός τυποποιημένου χορηγούμενου πρωινού γεύματος.

Το γεγονός αυτό ήταν ανεξάρτητο από το πόσο βάρος χάθηκε, προτείνοντας ότι η επαρκής ημερήσια πρόσληψη βιταμινών και ιχνοστοιχείων μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα όρεξης στις γυναίκες.

Όπως εξηγήθηκε, υπάρχει μια βάσιμη υπόθεση ότι ένας από τους λόγους που το σώμα μας πεινά είναι επειδή επιθυμεί να καλύψει τις ανάγκες του σε ενέργεια, σε μακροθρεπτικά συστατικά (υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λιπαρά) και μικροθρεπτικά συστατικά (βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία) και η ημερήσια κάλυψη αυτών των στοιχείων θα μπορούσε να βελτιώσει τα επίπεδα όρεξης και πείνας.

Συμπερασματικά

Συμπερασματικά, παρότι το συμπλήρωμα μικροθρεπτικών στοιχείων δεν παρουσίασε κάποιο όφελος στην απώλεια βάρους, παρατηρήθηκε μια μείωση στα επίπεδα όρεξης του γυναικείου πληθυσμού, κάτι το οποίο θα μπορούσε να καταστείλει την περίσσεια πρόσληψη θερμίδων και την παρατηρούμενη επανάκτηση βάρους έπειτα από μια υποθερμιδική δίαιτα.

Η ημερήσια κάλυψη των μικροθρεπτικών συστατικών φάνηκε να έχει μια σημαντική επίδραση όχι τόσο στο σωματικό βάρος, όσο στα επίπεδα όρεξης και προσδοκώμενης κατανάλωσης τροφής, φαινόμενο ιδιαίτερα σημαντικό σε περιπτώσεις ακολουθίας μακροχρόνιων διαιτών πολύ χαμηλών σε θερμίδες οι οποίες δεν καταφέρνουν να καλύψουν τα απαραίτητα μικροθρεπτικά συστατικά.

Βιβλιογραφία:

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17977472/